Drukarka 3D powoli staje się nieodzownym elementem wyposażenia biur konstrukcyjnych warsztatów. Urządzenia tego typu pozwalają prototypować projektowane elementy jako przygotowanie przed produkcją z zastosowaniem innych technologii, a w niektórych przypadkach uzyskać element w pełni wartościowy- ‘gotowy’, który spełnia założenia projektowe. Niekiedy jest to jedyny sposób na wytworzenie pewnej geometrii co przyczynia się do dynamicznego rozwoju tych technologii. Czym jest jednak druk 3D, do czego może się nam przydać i czy zasługuje na uwagę jaką poświęcają mu inżynierowie i hobbyści?
Druk 3D to ogólne określenie na ‘technologie przyrostowe’ (eng. additive manufacturing) czyli zbiór technologii wytwarzania polegających na dodawaniu materiału. Wytwarzanie z reguły przebiega warstwowo, gdzie każda warstwa jest płaszczyzną spoczywającą na poprzedniej, z przenikaniem -tak aby występowało połączenie pomiędzy warstwami. Nie można do końca scharakteryzować technologii przyrostowych bez wyszczególnienia o którą dokładnie chodzi – występują duże różnice zarówno w prowadzeniu procesu jak i we właściwościach elementów wytwarzanych w danej technologii. Ciężko porównać drukarkę kosztującą 1000zł, drukującą z tworzywa uplastycznionego przy 200°C do urządzenia stapiającego pył tytanowy w którym sam system laserowy kosztuje 100 000 euro. Wszystkie te technologie łączy jednak zdolność do wykonywania skomplikowanych geometrii- wliczając w to kształty niewykonywalne tradycyjnie i szybkość rozpoczęcia produkcji – od stworzenia modelu części do momentu rozpoczęcia wytwarzania
W następnym wpisie zostaną umówione główne technologie addytywne.
